Sabah, sabah kalktım baktım, gökyüzü kara bulutlarla kaplı. Nimbostratuslar olmalı bunlar, Gök de, deniz de kurşuni.
Karşı kıyı hayal meyal seçiliyor, güneş var orada, kurşuni bulut eteklerini uzatmamış henüz o tarafa.
Denizi, göğü bırakıp yere bakınca inatçı meşeye takıldı gözüm. Niye inatçı ? Çünkü, bu karda, kışta hala yapraklarını sımsıkı tutmuş bırakmıyor. Oysa meyve ağaçlarını kestaneler izledi, hepsi çoktan soyunup dökündü, zaten bence sonbahar rüzgarları bu yüzden var. Bu meşe, ah bu inatçı meşe kimbilir hangi fırtınayı bekliyor?
Yer, göğün tersine bembeyaz. Kar ve inanılmaz bir sessizlik. Kulak kabartıyorum, demek ki sessizliği dinlemek böyle bir şeymiş. Arada hafif bir kuş cıvıltısı çalınıyor kulağıma, derin bir nefes alıyorum, soğuk ve sakin.
Meyve bahçesinin pürüzsüz kar örtüsünün aksine, üst bahçe aceleci pati desenleriyle dolu. Ordan oraya, oradan, buraya, sağa, sola, öne, arkaya, çok koşulmuş burada. Gülümsüyorum.
Sessizlik havlamalarla bölünüyor. Bir gelen giden mi var? Evet, bir misafir. Yok, hayır, geçerken şöyle bir uğramamış. Bütün günü bahçenin etrafında geçirecek. Bizimkileri ilk anda saran heyecan yavaş, yavaş kayboluyor, sesler yeniden kesiliyor.
Nazik ve yalnız bir dev o. Öyle iri ki, ilk anda ürkütüyor insanı, bizim ufaklıklar tam anlamıyla bacak kadar kaldı yanında. Akşama kadar oturup bahçeyi ve bizimkileri seyretti. Akşama doğru öğrendik, adı Efe’ymiş. Sürekli oturulmayan bir evin bekçisi, yalnızlık canına tak etmiş, ondanmış bütün gün kibritçi kız gibi kapımızın önünde oturması.
Meyvelitepe bu günlerde böyle işte! Bulutlar, kar ve sessizlik var.
Çok güzel 🙂 Kış masalında peri tozlarıyla zenginleşmiş bir yer. Pekmezli kar pastası da yapmışsınızdır belki kimbilir diye düşündüm ama birden doğada ve havada bulunan zararlı maddecikler aklıma gelince, bu fikir de puf diye söndü hemen…. :/ (eskilerde kar yemek gibi bir ritüel vardı çünkü.)
Doğrusunu söylemek gerekirse pekmezli kar pastası yapmadık, ama peri tozunu bol bol yutuyoruz:)
Resimler için çok teşekkürler…
Sn.Momentos’un dediği gibi eskiden pekmez-kar karışımı yemek çocukluğumuzun en güzel anlarıydı. Bizim içimizden de karda yakılan mangalda, sucuk ekmek yemek geçti.
Herşey çok güzel görünüyor. Bizim için de tadını çıkarın.
Selamlar.
Hasan/Eylem/Ozi.
Görüntü gerçekten şahane, sucuk ekmek yanında bir de Ozi’nin kocaman bir kardan adam yapması işten bile değildi:) Selam ve sevgiler hepinize:)
Bir tablo güzelliğinde ressamın elinden çıkma sanki…muhteşem tek kelimeyle..doya doya seyredin keyfini çıkarın bence de 🙂
Çok teşekkürler Hülya hanım:)
Müthiş,inanılmaz etkileyici…Yazınızı okurken büyük bir keyif aldım,sanki ben de sizinle beraber Meyvelitepe de körfeze bakarken hissettim kendimi.Bu duyguları yaşattığınız için çok teşekkürler,var olun,sağ olun.
Cihat Güngör,Sarıkum,Karamürsel.
Ne güzel, siz de sağ olun:)
Harika bir manzara kışı kış gibi yaşamak işte bu…. Çektiğiniz resimlerle bahçenizin kar altında kalan güzelliğini paylaşmışsınız en hoşuma gidende o bekçi köpeğinin kapıda beklemesi sanırım sizden yemek bekliyor aynı olay bende de var kapanan bir fabrika yüzünden sahipsiz kalmış yaşlı bir bekçi köpeği sahipsiz köyde sokak başında oturur bizim sokakda gezer ne zaman köye gitsem kapıya gelir bir şeyler bekler verirsek yer.. birazda sağa sola havlar sanki siz yokken ben buralarıda bekliyorum diyor gibi…Sanırım mart ayında tavuk beslemeye başladığım zaman onu daha çok besliycem bizim kapıdan ayrılmasın diye malum tilkiler
köpek kokusu olan yere yaklaşmıyorlar…
Çorludan selamlar….
Buradan da selam ve sevgiler:)
harika bir görüntü.gerçekten insanı dinlendiren huzur veren bir tablo.teşekkürler
Ne güzel anlatmışsınız…kaleminize,gözünüze ve yüreğinize sağlık…:)
Çok teşekkürler:)
Ne güzel anlatmışsınız.Masal gibi okudum.Kendimi kar içinde, o iri köpekle oynarken hayal ettim .
🙂
Yazılarınızdaki anlatım tarzınızı çok beğeniyorum.Herhalde benim gibi birçok kişi de aynı düşüncededir.Bu kabiliyetinizi roman yazarak değerlendirmeniz gerekir diye düşünüyorum. tebrikler. Sevda üstün
Sevda hanım, çok teşekkürler bu nazik iltifatınıza, keşke roman yazmak da blog yazmak gibi bir şey olsaydı:)
Efe ne tatliymis; kocaman! Insanin boynuna siki siki sarilasi geliyor. Sizin ufakliklarin son durumu nedir? Yeni foto isterim!:)
Pınar, ufaklıklar da cüsse olarak artık pek ufak değiller, ama haylazlık tam hız devam ediyor. Her sabah yeni (bazen nahoş) bir sürprize uyanıyoruz ya hayırlısı:)
Sevda hanıma katılıyorum. İfade yeteneğiniz çok güclü ve etkileyici. Bloğunuzu yeni keşfettim inanın hayata bakışımda önemli bir etkisi olmaya başladı. Tebrik ederim. Cengiz Taygan
Çok teşekkürler…
Sayın Meyvelitepe, [email protected] mail adresinize mail göndermiştim… acaba ulaştımı?
Cengiz bey, mesajınızı yanıtladım. Teşekkürler.
Sayın Meyvelitepe,
Sitenizi sonbaharda keşfettiğimden beri gözlerimi alamadan sizi izliyorum.Gerçekleştirdiğiniz güzellikler için ellerinize,yüreğinize sağlık.Sizin (bizim de aynı zamanda) gibi düşünen birkaç kişinin bile olduğunu görmek bizi nekadar sevindirdi anlatamam.Allah nazardan korusun,sağlık ağız tadıyla keyfini yaşayın.Yakında bizim de Ayvalıktaki yazlık evimizde yılın 8 ayını geçırme planlarımız var.Ozaman sızın deneyimlerinizi kullanma şansımız olacak,
sevgi ve saygılarımla
Aliye Engin
Güzel ve iyi dilekleriniz için çok teşekkürler, umarız bahçenizde keyfiniz umduğunuzdan kat be kat fazla olur. Selam ve sevgiler…
il cemre düştü
Sayın meyvelitepe,çok klişe oldu ama ben üstad demeyi daha uygun buluyorum.Bir insan bukadarmı donanımlı,araştırmacı ve uygulayıcı olur.Pes diyorum inanın öğrettiklerinizi harfiyen uyguluyorum.Uzun zamandır takipçinizim.Biz aslında fındık üretimi yapıyoruz.köydeki akrabalarıma sizin yaptıklarınızı anlatıyorum boşvermişlik diz boyu ama uygulamaya geçtim hepsine ders vermek niyetindeyim sizin sayenizde yüzümün akıyla çıkarım inşallah.Size ve ailenize huzurlu yıllar diliyorum.Esen kalın.
Üstad,Eğitici programlarınızın takipçisiyim.Çok sade anlaması kolay uygulaması kolay yazı dilinizden dolayı tebrikler.
Sizi yeni keşfetmenin mutluluğunu yaşıyorum.Ne bahçem ,ne de tarlam var. Yaşadığımız evin küçük balkonunda bu bahardan itibaren ,çocuklarımın dalından koparıp yiyebilecekleri sebzeleri saksı içinde yetiştirmek istiyorum…Nereden başlamam gerekir bilmiyorum..Çocukları ile büyüyen bir anne olarak sizden ip uçları istiyorum..sevgiler..